Piotr Andriejewicz Griniow miał 16 lat, kiedy wezwała go armia carycy Rosji, Katarzyny II. Ojciec pożegnał go zwięzłym: "Bądź wierny przysiędze lojalności." Nikt nie powiedział mu wtedy, że rosyjskie powstanie chłopskie to czyste szaleństwo i jedynym sposobem na to, by ocaleć, jest wierność sumieniu i miłości.
Griniow, ucieleśnienie siły, uczciwości i honoru, pojął to wszystko sam, sercem.
W drodze do odległej fortecy Bielogorskiego, niedaleko Orenburga, Griniow spotkał nieznajomych, którzy zaoferowali mu nocleg. Jednemu z nich młody oficer podarował swój zimowy płaszcz z królików.
Kilka miesięcy przed powstaniem Masza Mironowa uważała, że najbardziej niebezpieczną rzeczą, która może się jej przytrafić jest wypadnięcie z sanek pędzących w dół zbocza. Na jego szczycie znajdowała się mała forteca - forteca Bielogorskiego, w której stacjonował garnizon, dowodzony przez jej ojca. Najdłuższą podróżą dziewczyny była wyprawa na coroczny targ, urządzany kilka mil dalej.
Masza obawiała się jednak także Szwabrina, oficera wydalonego z pułku pod zarzutem pojedynku. Szwabrin został karnie oddelegowany do Orenburga i tam poznał Maszę, której wyjawił swoją miłość.
A potem przybył Griniow. I on także zakochał się w ślicznej córce kapitana, która odwzajemniła jego uczucie.
Masza nie przeczuwała, że już wkrótce wybuchnie wojna domowa, która przyniesie jej śmierć rodziców, rozłąkę z ukochanym, niewolę u znienawidzonego przez nią i szalonego z namiętności Szwabrina.