Leo jest szesnastolatkiem i życie ma dla niego tylko dwa kolory: Biały i Czerwony.

Jest wiecznie nieuczesany, gra w piłkę, słucha głośnej muzyki. Nienawidzi prac domowych, ale nie przejmuje się nimi, bo wie, że może je przepisać.

Szkoła jest piękna, ale dopiero po południu, kiedy już nie ma nauczycieli.

Biały jest absolutną pustką, ciszą, nudą i budzi przerażenie. Trzeba go unikać. Czerwony jest jak krew, która pulsuje w żyłach przed meczem, jak ognistorude włosy Beatrice, dziewczyny, o której marzy i którą chce zdobyć.

Jest gotów uczynić dla nie wszystko, bo jest szaleńczo zakochany.
Beatrice jeszcze o tym nie wie.

Kiedy wreszcie Leo znajduje odwagę, by zbliżyć się do dziewczyny, odkrywa, że przechodzi ona bardzo bolesne doświadczenie.

Wobec jej cierpienia chłopak zaczyna dojrzewać i dokonywać swoich wyborów w świecie, który go otacza i na oczach tych, którzy mu towarzyszą i go wspierają: rodziców, kolegów oraz profesora, który okazuje się kimś wyjątkowym.

I jest jeszcze Silvia, przyjaciółka od zawsze, wiernie wysłuchująca jego zwierzeń…